Κωνσταντίνου και Ελένης σήμερα, και γιορτάζει ο ομώνυμος ναός στη πλατεία της γειτονικής μας Γλυφάδας.

 Αν ζούσαμε στα τέλη της δεκαετίας του 1930, αυτό που θα συναντούσαμε στην πλατεία της σημερινής Γλυφάδας (περιοχή παλαιού Δημαρχείου) θα ήταν ένας πευκώνας, με ένα μικρό πέτρινο ξωκκλήσι με κεραμίδια, βασιλικού ρυθμού, χαμένο μέσα στα πεύκα, κι’ απέναντι του, καμιά πενηνταριά μέτρα μακριά, θεμελιωμένο και ανεγειρόμενο έναν μεγάλο Ναό.

Ο μικρός και ο μεγάλος Ναός ήταν των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Και θα έμεναν έτσι οι δυο Ναοί,  εάν δεν μεσολαβούσε ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος. Τότε, το 1942, μια γερμανική βόμβα, που έπεσε πολύ κοντά στο μικρό ξωκλήσι το γκρέμισε, και ο μεγάλος ναός δεν είχε ακόμη αρχίσει να λειτουργεί. Η ανέγερση αυτού του μεγάλου και δευτέρου Ναού είχε αρχίσει τον Μαΐο του 1935, πάνω σε δύο συνεχόμενα οικόπεδα, που είχε δωρίσει, για τον σκοπό αυτό, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Βάος, ιατρός.  

Ο Ναός είναι σταυροειδής κυκλοτερής (Rotonda) με επιβλητικό κεντρικό τρούλο και τέσσερις μικρούς πάνω στα κωδωνοστάσια. Σχεδιάστηκε από τον Αρχιτέκτονα μηχανικό Γεώργιο Δραγαζάκη. Η «Πλατυτέρα» στο ιερό είναι έργο του Φώτη Κόντογλου.

Η γύρω περιοχή με τους λίγους κατοίκους της και τους παραθεριστές άρχισε να διαμορφώνεται σε πόλη. Ήδη από το 1940 ιδρύθηκε Ενορία.   Με Βασιλικό Διάταγμα του ιδίου έτους , τροποποιήθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο της γύρω περιοχής και χαρακτηρίστηκε, ως «πράσινο», οπότε και διαμορφώθηκε και ο χώρος, που υπάρχει γύρω από τον Ναό και τον γνωρίζουμε σήμερα.

Σήμερα, δίπλα στο παλαιό Δημαρχείο υπάρχει μία μαρμάρινη αναμνηστική πλάκα στη θέση που ήταν το ιερό του μικρού ναού.
 

Ελισάβετ Μιτσού